Mamy już maj, piękną wiosnę. Sezon budowlany rozpoczął się na dobre. Nowe inwestycje ruszają jedna po drugiej. Jeżeli rozpoczęcie jakiegoś projektu opóźnia się to najczęściej wina barier biurokratycznych – zmora inwestorów. Osoby, którym udało się przebrnąć przez wszystkie urzędy, moim zdaniem połowa z nich (urzędów) to zbędna zgraja pasożytów utrzymywanych za nasze pieniądze i podstawiająca nam mogę, utrudniająca nam życie, a więc Ci, którzy mają wszystkie pozwolenia mogą rozpocząć proces inwestycyjny.

Pierwszy etap to zagospodarowanie terenu budowy, organizacja zaplecza budowy, a w szczególności zaplecza socjalnego. Wymagania dotyczące tych kwestii określa ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY1) z dnia 6 lutego 2003 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas wykonywania robót budowlanych wraz z późniejszymi zmianami.

W Rozdziale 3 w § 8 Rozporządzenie określa minimalny zakres prac dotyczący zagospodarowania terenu. Minimalny zakres prac obejmuje:

1. ogrodzenia terenu i wyznaczenia stref niebezpiecznych;

2. wykonania dróg, wyjść i przejść dla pieszych;

3. doprowadzenia energii elektrycznej oraz wody, zwanych dalej "mediami", oraz odprowadzania lub utylizacji ścieków;

4. urządzenia pomieszczeń higieniczno-sanitarnych i socjalnych;

5. zapewnienia oświetlenia naturalnego i sztucznego;

6. zapewnienia właściwej wentylacji;

7. zapewnienia łączności telefonicznej;

8. urządzenia składowisk materiałów i wyrobów.

Kolejne § omawiają szczegółowe wymagania dla powyższych prac z pkt. 1 – 8.

Rozdział 4 Rozporządzenia określa wymagania socjalne i higieniczna na budowie. Zgodnie z powyższym Rozporządzeniem na terenie budowy urządza się wydzielone pomieszczenia: 

• szatni na odzież roboczą i ochronną,

• umywalni,

• jadalni,

• suszarni,

• pomieszczenia ustępów.

Na budowach, na których roboty budowlane wykonuje więcej niż 20 pracowników, zabrania się urządzania w jednym pomieszczeniu szatni i jadalni.

Szatnie pracownicze oraz inne pomieszczenia socjalne powinny spełniać wymagania określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr 129, poz. 844 oraz z 2002 r. Nr 91, poz. 811). W przypadku, gdy pomieszczenia te zlokalizowane są w kontenerach dopuszcza się niższą wysokość pomieszczeń niż ta określona w powyższych przepisach.

Szatnie pracownicze powinny być wyposażone w szafki ubraniowe oraz miejsca do siedzenia. Szafki ubraniowe bhp na odzież osób wykonujących roboty na terenie budowy powinny być dwudzielne, zapewniające możliwość przechowywania oddzielnie odzieży roboczej i własnej. Producenci mebli metalowych oferują kilkanaście modeli szaf ubraniowych – zobacz tutaj. Najczęściej w takiej sytuacji stosuje się szafy ubraniowe 2-drzwiowe (2-komorowe) z pionową przegrodą w każdej komorze ubraniowej służącą do rozdzielenia odzieży roboczej od odzieży osobistej pracownika. Szafa taka może służyć dla dwóch pracowników. W szczególnych sytuacjach (dużego zabrudzenia odzieży roboczej lub specyficznego zapachu) stosuje się szafki bhp 2-komorowe bez pionowej przegrody dla jednego pracownika.

Szafki ubraniowe mogą być dodatkowo wyposażone w podstawę z ławką, w nóżki, w skośny daszek. Wszystkie te dodatkowe elementy pomagają w utrzymaniu czystości i podnoszą standard sanitarny pomieszczeń. Jeżeli na małej powierzchni trzeba umieścić jak największą liczbę szafek bhp warto zastosować szafki ubraniowe typu L ( są to szafy z drzwiami w kształcie litery L) lub szafy skrytkowe. Szafy te pozwalają urządzić szatnie dla dwukrotnie większej liczby osób.

----------------------------------------------------------------------------------------

Artykuł powstał w współpracy z firmą: Metalica – szafki bhp